XIII " Nad Przepaścią"

<<Muzyka do notki>>

Obolały Hofu wrócił do jaskini był  zły na siebie, że zgodził się na ten przeklęty plan polubił już nowych przyjaciół a do czarnej Shanti czuł coś więcej niż przyjaźń.  Położył się w ciemnym kącie groty by nikt nie zobaczył jego rany na pysku. Położył głowę w przednich łapach i zasnął.  Zaczynało świtać mgła opadła a za wysokich drzew przebijały się pierwsze promienie słońca. Szara lwica, która spała wtulona w jasnobrązową grzywę lwa otwarła powoli oczy. Podniosła łeb  wstała i o trzepała się. Poprawiła swoją długą szarą grzywkę otarła się czule o swojego partnera. Dorosły lew leniwie przewrócił się na drugi bok i coś mruknął pod nosem. Lwica uśmiechnęła się i nie dawała za wygraną dała lwu lekkiego kuksańca w bok, a lew łaskawie obudził się. Wstał przeciągnął się i uśmiechnął się do niej.Pomaszerowali razem do jaskini gdzie spała reszta ich stada. Obudzili Shanti i Sherii. Hofu obudził się sam bo przyjaciele głośno rozmawiali. Przybliżył się do nich i usiadł obok czarnej lwicy, która uśmiechnęła się do niego. Ten jej uśmiech po prostu kochał.

- Cześć Hofu jak się spało?- Zapytała.

- Eeee całkiem dobrze, po tak długim marszu i spaniu na zimnej ziemi. Nawet zwykła nora może okazać się przyjemnością.- Odparł z lekką pogardą czarnogrzywy.

- Co cię ugryzło? A co ty masz na pysku!- Dotkła pysk lwa swoją łapą. A ten gwałtownie odwrócił się.

- Co cię to obchodzi! Otarłem się o gałąź w nocy.-Odpowiedział szybko.

Czarna lwica spuściła łeb zrobiło jej się smutno, chciała mu pomóc a ten to odrzucił.

- Co tu tak głośno?- Wszedł do jaskini tygrys Teo dźwigając w pysku tłustą antylopę i rzucił przed łapy lwów. – Zajadajcie musicie mieć siły do dalszej drogi- Usiadł koła nich i chwycił się za jedzenie.

*

- Ćwir ćwir, moi drodzy trzeba wyruszać- Na gałązce przed jaskinią usiadł najpiękniejszy ptak to była matka Jammy.

- Dobrze matko zaraz ruszamy – Odparła szybko lwica.

-Dziękujemy za gościnę Teo, mam nadzieję, że kiedyś się znowu spotkamy.- Uśmiechnęła się i podała łapę tygrysowi.

- Proszę cię uważaj na tego Hofu coś z nim nie tak- Szepnął jej do ucha najciszej jak tylko potrafił.

Lwica uśmiechnęła się blado.
Cała piątka wyruszyła w dalszą drogę. Las powoli się kończył naprzeciwko nich wyłaniała się góra Kilimandżaro.Zawiał zimny wiatr.

- Teraz moi drodzy przyda się Wam ta moc, którą dostaliście ode mnie – Powiedział ptak, który leciał nad nimi.

Robiło się coraz zimniej. Lwy niebyły nauczone do takiego zimna. Ptak zmienił się teraz w lwicę, która stała naprzeciwko stada. Podniosła się i stanęła na dwóch łapach. Powiedziała znowu dziwne zaklęcie.

- Teraz śnieg i chłód nie będzie Wam straszny.- Po tych słowach znów leciała nad nimi jako ptak.

Trawa robiła się żółta, a ziemia zimna. Jednak to lwą teraz nie przeszkadzało.  Co kawałek leżały kupki śniegu. Lwy z Lwiej Ziemi nigdy tego nie widziały.

- Jakie to miękkie- Zaśmiała się Sherii wchodząc  łapami do śniegu.

- I puszyste! – Dodała Jammy łapiąc śnieg w łapy – Popatrzcie jak się świeci- Pisnęła uradowana.

Tylko Hofu stał z boku i nie interesował się tym śniegiem.Kodi ulepił dużą kulę i rzucił nią na Hofu.

- Pogięło cię!- Warknął szary. – Śnieg może być zabójczy!

- Co ty pleciesz, taki puszek?!- Zaśmiał się ironicznie Kodi- A skąd to wiesz?- Zapytał.

- Tak się składa, że w naszej krainie co roku spada śnieg, iw lawinie zginęli moi rodzice- Lew posmutniał.

Lwy ruszyły w dalszą drogę brnęły w śniegu po pas. Sherii co jakiś czas rzucała kogoś śniegiem i rozlegały się śmiechy. Tylko Hofu szedł ostrożnie a koło niego szła Shanti, która nie odzywała się do niego od rana. Widocznie uraził ją. Szli teraz stromym klifem był pokryty grubą warstwą śniegu i lodu jeden nieostrożny ruch i można spaść.

-Aaaapsik!!!!!!- Kichnęła Sherii i zaśmiała się głośno.

- Cicho co to za dźwięk!- Wystraszył się Hofu i spoglądnął w górę. Na skałach posuwała się gruba warstwa śniegu i leciała wprost na stado.

- Uciekajmy!- Krzyknął panicznie Hofu.

Lwy biegły przed siebie nie chciały zostać zasypane śniegiem. Schowali się jednak bezpiecznie w dużej jaskini.

- Wszyscy są?!- Zapytał zdyszany.

- A gdzie Shanti!?- Krzyknęła zrozpaczona szara lwica.

- O nie.- Szepnął szary lew.

*

Czarna lwica biegła za grupą dużo z tyłu. Pośliznęła się na śliskiej drodze. Poczuła, że jej łapu osuwają się w dół. Próbowała chwycić się czegoś pazurami, ale wszystko było oblodzone, jakimś cudem tuż nad przepaścią zatrzymała się.

- Pomocy!- Krzyknęła przeraźliwie.

Przyjaciele którzy wyszli z jaskini szukali jej. Nawoływanie usłyszała Sherii podbiegła nad skraj urwiska i zobaczyła lwicę.

- Nic ci nie jest!- Zawołała.

- Głupio się pytasz! Ratujcie mnie!- Odpowiedziała.

Hofu nie czekając długo zeskoczył na skalną półkę, która była niżej. Skakał coraz niżej ( trzymał się skał pazurami tak jak Simba gdy ratował Kiarę z wąwozu). Gdy był blisko lwicy położył się na półce skalnej i podał lwicy łapę.

- Podaj łapę- Powiedział szary.

- Tobie, nigdy!- Krzyknęła czarna.

- Nie gadaj tyle, bo spadniesz!

- No to co! Nikt za mną nie będzie płakał- Rzuciła mu.

- Shanti!- Krzyknął lew.

- Myślisz, że jesteś bohaterem! Wolę zginać!- Lwica nie chciała sobie pomóc, poczuła znowu, że tylnie łapy osuwają się, to spadła część półki na której wisiała. Teraz dyndała nad przepaścią jak Zira.

- Hofu!- Pisnęła gdy czuła że spada zamknęła oczy. – Dlaczego nie spadam!?- Zapytała podniosła łeb, a za łapę trzymał ją Hofu.

- Wariatka.- Wyciągnął lwice bezpiecznie na górę.

- Przepraszam cię.- Powiedziała i wtuliła się w jego grzywę.

- Jesteście cali?- Zapytała wystraszona Jammy.

- Tak, tak możemy ruszać dalej- Powiedział uśmiechnięty Hofu. Do jego grzywy dalej wtulała się Shanti.

Jammy Sherii i Kodi szli na przedzie. A pozostała dwójka z tyłu.

- Shanti chciałem ci coś powiedzieć.- Odparł lew.

- Tak?

- Bo ja ciebie kocham- Lew zarumienił się.

- O Hofu, ja ciebie też, bałam się tego powiedzieć wcześniej- I znowu wtuliła się w czarnogrzywe lwa.

Jak widzicie na blogu zachodzą małe zmiany czekam jeszcze na nagłówek od Nyoty.

To do następnej :):*